ایستگاه فضایی بین المللی یکی از پیشرفته ترین آزمایشگاه های ساخته شده بشر محسوب می شود. این سازه، منزلگاه سردترین نقطه داخل دنیا شناخته شده، قد تراشه، یک ابرکامپیوتر و لیزرهای کوانتومی است و تا چند روز دیگر نیز فرصت میزبانی از پیشرفته ترین درخت سرو بهداشتی ساخته شده تا به امروز را پیدا خواهد کرد. این دستشویی مدرن که با عنوان «سامانه ی یکپارچه مدیریت پسماند» شناخته می شود، از ۶ سال پیش در دست پیدایش بوده و تکمیل آن بیش از ۲۳ میلیون دلار نفقه داشته است. ناسا قصد دارد کابینه جدیدش را این هفته با کپسول باربری سیگنوس نورثروپ گرومن بوسیله فضا بفرستد.
توالت فضایی جدید ناسا برخلاف دو نسخه ی سفارشی کنونی در رله فضایی، به منظور سازگاری با طیف متنوعی از فضاپیماهای سرنشین دار آتی طراحی شده است. این توالت در کوتاه مدت روی اوراین گمارش خواهد شد؛ کپسولی که فضانوردان ناسا را تا چند سال آینده بوسیله ماه حمل خواهد کرد. ملیسا مک کینلی، سرپرست آویشن مسئول ساخت سامانه ی یکپارچه مدیریت پسماند در ناسا، می گوید این مستراح ممکن است درنهایت درون سطح نشین های قمری سرنشین دار خواه فضاپیماهای رهسپار مریخ به امر پژمرده شود. اما پیش از آنکه این اهداف تحقق یابند، ناسا کابینه متاخر را بخاطر آزمایشی سه گانه ساله به جایگاه فضایی می فرستد تا اطمینان یابد که همگی چیز برابر برنامه حکم می کند.
توالت جدید، ستون ی فشرده ی سفیدی است که اغلب انفراد های آن با طراحی های پیشین توالت فضایی ناسا مشترک است. این دستشویی قیف برای مکش ادرار، فشرده ساز پسماند جداشدنی بخاطر انداختن مدفوع و نشمینگاهی با لبه ی عالی دراطراف دهانه ی کوچکش دارد تا داخل تیر گیری به فضانوردان کمک کند. یکی از ارشد ترین اختلاف های مستراح جدید ناسا، پیمانه ی جمع جور و یکپارچگی تمام آن است؛ درحالی که سامانه ی قدیمی رله فضایی بین المللی در ذیل دیواره ی سازه پنهان شده و از این رو انجام تعمیرات روی آن شاق است. توالت متاخر نیز سامانه ای داخلی دارد که ادرار را پیش از انتقال بوسیله سامانه ی پشتیبانی وجود ایستگاه بخاطر تبدیل به آب آشامیدنی، ازقبل تصفیه می کند.
اما مک کینلی می گوید یکی از بزرگ ترین بهبودها، تغییر مدل سازی بوسیله منظور برآورده ساختن بهتر نیازهای فضانوردان زن است. به گفته ی او دستشویی جدید به دلیل جایگذاری قیف ادرار، برای دفع غم زمان ادرار و مدفوع خدمه ی زوجه رله تام تر است. مک کینلی می گوید پیش تر دشوار مجاورت وجود داشت؛ درنتیجه نشیمنگاه و قیف پیشاب هردو بوسیله گونه ای مهندسی شده اند تا تجربه ی خدمه ی زوجه را بهبود دهند.
نسخه ی جدید داخل اتاقکی خصوصی کنار توالت کنونی قرار خواهد گرفت؛ اما کابین رله فضایی به منظور میزبانی از دو درخت سرو بهداشتی درکنار یکدیگر طراحی نشده است. درنتیجه اوایل سال گذشته فضانوردان با نهفتن لباس کار، رله را بخاطر میزبانی از مستراح جدید آماده کردند. نفس اسلوب اندازی کابین جدید، ارایش باستانی جایگاه فضایی دچار نشتی شد و پیش از آنکه تعمیر شود، چند لیتر آب پس داد. مستراح ها در رله فضایی تاکنون چندین بار ویران شده اند؛ ولی مک کینلی امیدوار است که طراحی ساده خیس و جدید ناسا از بروز این مشکلات تو آینده جلوگیری کند.
قبول مزاج در محیط ریزگرانش، احتمالا عملی ناخوشایند است؛ اما فضانوردان امروزی درمقایسه با نخستین مردم هایی که به فضا رفتند، بسیار بهتر می توانند این کار را ایفا دهند. در اولین روزهای آغاز سفرهای فضایی انسانی، ناسا تا اینکه بوسیله خود زحمت قراردادن درخت سرو بهداشتی را داخل فضاپیما نداد. درجریان مأموریت آپولو ۱۱ بوسیله مقصد ماه، سه فضانورد فراهم تو کپسول فرماندهی، درون آستین کاندوم مانندی دستشویی می کردند که شاش را داخل کیسه ای پوشیده شده عرشه شکل جمع آوری می کرد و سرگین همچنین یمین درون کیسه ها می ریخت. تو اسکای لب، نخستین ایستگاه فضایی ناسا برای اولین بار از کابینه یکپارچه شده با فضاپیما کاربرد شد. این درخت سرو بهداشتی، حفره ای درون دیوار داشت که ادرار و سرگین را می مکید و آن ها را بخاطر تجزیه وتحلیل درون کیسه نگه داری می کرد.
سامانه ی جمع آوری پسماند انتصاب شده در شاتل فضایی، نخستین نمونه ای بود که به نوعی به توالت های موجود روی زمین شباهت داشت. این توالت، کاسه ی فلزی استوانه ای شکلی با پروانه داشت تا مدفوع را درون محیط ریزگرانش از فضانوردان دور یواش و همچنین مجهز بوسیله شلنگ مکنده ای متصل بوسیله قیف برای ادرار حیات. هرچند تو اولین مأموریت های شاتل، برخی مشکلات دررابطه با توالت به وجود آمد، مک کینلی می گوید سامانه ی پسماند یکپارچه ی جدید ناسا برپایه ی میراث آن مخلوق شده است. به گفته ی او «با پیشرفت داخل اکتشافات فضایی، کابینه ها نیز تکامل واضح می کنند.»
با بود تلاش ناسا برای ایجاد تجربه ی هرچه بی دردسرتر دفع مدفوع در ریزگرانش، ایفا این کار همواره برای فضانوردان چالش برانگیز است. زکری تیلور، معمار فضایی در مرکز فضایی جانسون ناسا، بخاطر گشایش سرویس های بهداشتی فرازمینی، چندین ایده در ضابطه دارد. تیلور داخل مقاله ای دردست تهیه، نمای کلی مفهومی به نام «مانیفیست سرویس بهداشتی» را مطرح می یواش که خواستار تجدیدنظر در وضع های اجابت مزاج درون هوا می شود. به گفته ی او «سرویس بهداشتی فضایی فراتر از صرفا یک اتاق با مستراح در گوشه اش است. فضای نوآوری بیش بیشتر از پیمانه تصور اغلب افراد است.»
بخاطر تازه کاران، مصرف از توالت فضایی راحت زدودن. نشیمنگاه های دستشویی تو درخت سرو های بهداشتی جایگاه فضایی چنان دهانه های کوچکی دارند که خدمه ی عازم بوسیله رله درواقع باید به عنوان کمی از آماده سازی هایشان، هدف گیری را تمرین کنند. فضانوردان بدین منظور باید روی ارایش فضایی شبیه سازی شده ای بشینند که حاضر به دوربینی درون کاسه است و ازطریق تماشای نمایشگر قرارگرفته در رو به رو خود، نشانه گیری را مسابقه کنند.
اغلب نقشه کشی های مدنظر ناسا برای مستراح فضایی با درنظرگرفتن اصل تاثیر گرایی دربرابر زیبایی گرایی برگزینی شده است و نشیمنگاه کوچک نیز از این فقره مستثنی نیست. درون فضا، همه چیز داخل ریزگرانش شناور می شود؛ درنتیجه توالت به گونه ای طراحی می شود تا از جریان هوای پشته نشیمنگاه به منظور دور کردن مدفوع از فضانورد و انداختن آن درون کیسه ای پلاستیکی تو کاسه استفاده بطی ء. دهانه ی کوچک به خلق کردن پلمپ و جلوگیری از رسوخ هرگونه مواد از دستشویی دستیار می کند. به محض آنکه گاز درون کیسه قرار گیرد، در ظرفی محفوظ از هوا نگه داری می شود تا به زمین بازگردانده شود. این شیوه اساسا همان راهکار باستانی و ساده ای است که ناسا از زمان ارسال نخستین فضانوردان به ماه از آن استفاده می کند.
تیلور درباره ی طراحی توالت فضایی می گوید: «کیسه های مدفوع بارها و بارها بلندی می آیند و این مسئله من را نومید می کند؛ زیرا در هر زمینه پیشرفت های بسیاری کرده ایم. اما این موضوع صرفا نادیده خمود می شود. این مدل سازی افراد را ناراحت می کند؛ ولی تصور می کنم بوسیله قطع ی مدل سازی اتاقک خلبان یا تختخواب، بخاطر مصونیت و عملکرد بلندمدت خدمه از اهمیت برخوردار است.»
دهانه ی کوچک احتمالا تا مدت ها به خشکی امدن گذاشته نخواهد شد؛ اما تیلور می گوید نحو های دیگری وجود دارد تا آسودگی فضانوردان ثانیه نشستن روی کاسه افزودن یابد. به نشانی مثال، فضانوردان به ترانه حفظ مناسبت با نشیمنگاه، معمولا باید از قفل های انگشتی در هر سمت کاسه استعمال کنند. اما تیلور می گوید فضانوردان چندان این سیستم را مانوس ندارند؛ زیرا نمی توانند از دستانشان برای مطالعه یا دسترسی به محفظه های نگه داری وسایل در سرویس بهداشتی استفاده کنند. درعوض، مقاله ی او قفل هایی بی حاجت از دست را پیشنهاد می دهد که بیشتر بوسیله کمربند ایمنی یا حفاظ روپایی در ترن فلکی شباهت دارد.
شاید دشوار مهم تر درون مأموریت های طولانی مدت، نحوه ی تأثیر طراحی های متنوع پهلو مصونیت فضانوردان است. سامانه ی یکپارچه مدیریت پسماند نظیر یک توالت فرنگی متداول مدل سازی شده است؛ به رویه ای که ران های فضانوردان هنگام نشستن آن ها روی توالت، با کف اتاقک زاویه ی راست یا ۹۰ درجه دارد. اما پژوهشی نسبتا قدیمی علامت داده است که این حالت نشستن می تواند به روده های شخص تنگ کردن غیرضروری دانا درنگ. وقتی نوبت به تهی سازی مدفوع می رسد، حالت ایدئال چمباتمه زدن است؛ به رویه ای که ساعد های بی نظیر به سینه ی او فشار داده شود. این وضعیت می تواند با کاهش فشار و دستیار بوسیله تخلیه ی کامل روده ها، از ابتلا بوسیله هموروئید یا شقاق مخرج جلوگیری درنگ. باوجوداین، مشخص ازاله حالت چمباتمه سربزرگی ابتلا به بیماری های جدی خیس نظیر عطارد روده ی بزرگ را نیز کاهش می دهد یا نه.
هر ایده ای برای تغییر نقشه کشی کابینه فضایی، مسیری طولانی برای تبدیل شدن به واقعیت درپیش دارد. درحال حاضر، ناسا سامانه ی یکپارچه مدیریت پسماند را به مرکز فضایی کندی ارسال کرده است تا با کپسول اوراین ادغام شود. این فضاپیما در مأموریت برنامه ریزی شده ی آرتمیس ۲ درون سال ۲۰۲۳، فضانوردان را به سفری به دور ماه خواهد سرما.
درهمین حال، ناسا درحال تجسس روش های دیگر برای گشایش سامانه ی پسماند درون مأموریت های آتی است. به عنوان مثال، این دایره درحال مطالعه ی نحوه ی استخراج آب از پسماند جامد است تا بتوان آن را برای مأموریت های سرنشین دار بازیافت کرد. آب منبعی گران بها داخل فضا است و هرچند تا ۷۵ درصد از ظرفیت مدفوع از آب تشکیل شده است، تمام آن بوسیله کلی هرز می جوی. چنانچه امکان استخراج آب از گاز فضانوردان فراهم شود، می توان از دیگر منابع آب بازیافتی نظیر ادرار به عنوان مصالح ساختمانی یا کود استفاده کرد. ناسا از کابینه آزمایشی خویشتن در رله فضایی، داده گردآوری و از خدمه همچنین بازخورد دریافت خواهد کرد تا نسخه ی بعدی سامانه یکپارچه مدیریت پسماند را بهبود دهد. توالت جدید ناسا سه گانه شنبه ی این هفته داخل زمانه ۲۲:۲۷ بوسیله وقت محلی (۵:۵۷ چهارشنبه بوسیله لمحه ایران) درون فضاپیمای سیگنوس و برفراز موشک آنتارس از مرکز پرواز والوپ در ویرجینیا پرتاب خواهد شد.بیشتر بخوانید:کشف نشانه هایی از خنک ابتکاری در نیم اضطرار ی شمالی انسلادوس، قمر زحلبا کامل مأموریت های فضایی قاهر بخاطر کاوش زهره آشنا شویدانتشار نخستین تمثال سیاه چاله درون قالب یک ویدئوناسا روش جدیدی را برای فرود ایمن روی ماه ایجاد کردچین خویشتن را برای ارسال فضاپیمای چانگ ای-۵ آماده می کند
توالت فضایی جدید ناسا برخلاف دو نسخه ی سفارشی کنونی در رله فضایی، به منظور سازگاری با طیف متنوعی از فضاپیماهای سرنشین دار آتی طراحی شده است. این توالت در کوتاه مدت روی اوراین گمارش خواهد شد؛ کپسولی که فضانوردان ناسا را تا چند سال آینده بوسیله ماه حمل خواهد کرد. ملیسا مک کینلی، سرپرست آویشن مسئول ساخت سامانه ی یکپارچه مدیریت پسماند در ناسا، می گوید این مستراح ممکن است درنهایت درون سطح نشین های قمری سرنشین دار خواه فضاپیماهای رهسپار مریخ به امر پژمرده شود. اما پیش از آنکه این اهداف تحقق یابند، ناسا کابینه متاخر را بخاطر آزمایشی سه گانه ساله به جایگاه فضایی می فرستد تا اطمینان یابد که همگی چیز برابر برنامه حکم می کند.
توالت جدید، ستون ی فشرده ی سفیدی است که اغلب انفراد های آن با طراحی های پیشین توالت فضایی ناسا مشترک است. این دستشویی قیف برای مکش ادرار، فشرده ساز پسماند جداشدنی بخاطر انداختن مدفوع و نشمینگاهی با لبه ی عالی دراطراف دهانه ی کوچکش دارد تا داخل تیر گیری به فضانوردان کمک کند. یکی از ارشد ترین اختلاف های مستراح جدید ناسا، پیمانه ی جمع جور و یکپارچگی تمام آن است؛ درحالی که سامانه ی قدیمی رله فضایی بین المللی در ذیل دیواره ی سازه پنهان شده و از این رو انجام تعمیرات روی آن شاق است. توالت متاخر نیز سامانه ای داخلی دارد که ادرار را پیش از انتقال بوسیله سامانه ی پشتیبانی وجود ایستگاه بخاطر تبدیل به آب آشامیدنی، ازقبل تصفیه می کند.
اما مک کینلی می گوید یکی از بزرگ ترین بهبودها، تغییر مدل سازی بوسیله منظور برآورده ساختن بهتر نیازهای فضانوردان زن است. به گفته ی او دستشویی جدید به دلیل جایگذاری قیف ادرار، برای دفع غم زمان ادرار و مدفوع خدمه ی زوجه رله تام تر است. مک کینلی می گوید پیش تر دشوار مجاورت وجود داشت؛ درنتیجه نشیمنگاه و قیف پیشاب هردو بوسیله گونه ای مهندسی شده اند تا تجربه ی خدمه ی زوجه را بهبود دهند.
نسخه ی جدید داخل اتاقکی خصوصی کنار توالت کنونی قرار خواهد گرفت؛ اما کابین رله فضایی به منظور میزبانی از دو درخت سرو بهداشتی درکنار یکدیگر طراحی نشده است. درنتیجه اوایل سال گذشته فضانوردان با نهفتن لباس کار، رله را بخاطر میزبانی از مستراح جدید آماده کردند. نفس اسلوب اندازی کابین جدید، ارایش باستانی جایگاه فضایی دچار نشتی شد و پیش از آنکه تعمیر شود، چند لیتر آب پس داد. مستراح ها در رله فضایی تاکنون چندین بار ویران شده اند؛ ولی مک کینلی امیدوار است که طراحی ساده خیس و جدید ناسا از بروز این مشکلات تو آینده جلوگیری کند.
قبول مزاج در محیط ریزگرانش، احتمالا عملی ناخوشایند است؛ اما فضانوردان امروزی درمقایسه با نخستین مردم هایی که به فضا رفتند، بسیار بهتر می توانند این کار را ایفا دهند. در اولین روزهای آغاز سفرهای فضایی انسانی، ناسا تا اینکه بوسیله خود زحمت قراردادن درخت سرو بهداشتی را داخل فضاپیما نداد. درجریان مأموریت آپولو ۱۱ بوسیله مقصد ماه، سه فضانورد فراهم تو کپسول فرماندهی، درون آستین کاندوم مانندی دستشویی می کردند که شاش را داخل کیسه ای پوشیده شده عرشه شکل جمع آوری می کرد و سرگین همچنین یمین درون کیسه ها می ریخت. تو اسکای لب، نخستین ایستگاه فضایی ناسا برای اولین بار از کابینه یکپارچه شده با فضاپیما کاربرد شد. این درخت سرو بهداشتی، حفره ای درون دیوار داشت که ادرار و سرگین را می مکید و آن ها را بخاطر تجزیه وتحلیل درون کیسه نگه داری می کرد.
سامانه ی جمع آوری پسماند انتصاب شده در شاتل فضایی، نخستین نمونه ای بود که به نوعی به توالت های موجود روی زمین شباهت داشت. این توالت، کاسه ی فلزی استوانه ای شکلی با پروانه داشت تا مدفوع را درون محیط ریزگرانش از فضانوردان دور یواش و همچنین مجهز بوسیله شلنگ مکنده ای متصل بوسیله قیف برای ادرار حیات. هرچند تو اولین مأموریت های شاتل، برخی مشکلات دررابطه با توالت به وجود آمد، مک کینلی می گوید سامانه ی پسماند یکپارچه ی جدید ناسا برپایه ی میراث آن مخلوق شده است. به گفته ی او «با پیشرفت داخل اکتشافات فضایی، کابینه ها نیز تکامل واضح می کنند.»
با بود تلاش ناسا برای ایجاد تجربه ی هرچه بی دردسرتر دفع مدفوع در ریزگرانش، ایفا این کار همواره برای فضانوردان چالش برانگیز است. زکری تیلور، معمار فضایی در مرکز فضایی جانسون ناسا، بخاطر گشایش سرویس های بهداشتی فرازمینی، چندین ایده در ضابطه دارد. تیلور داخل مقاله ای دردست تهیه، نمای کلی مفهومی به نام «مانیفیست سرویس بهداشتی» را مطرح می یواش که خواستار تجدیدنظر در وضع های اجابت مزاج درون هوا می شود. به گفته ی او «سرویس بهداشتی فضایی فراتر از صرفا یک اتاق با مستراح در گوشه اش است. فضای نوآوری بیش بیشتر از پیمانه تصور اغلب افراد است.»
بخاطر تازه کاران، مصرف از توالت فضایی راحت زدودن. نشیمنگاه های دستشویی تو درخت سرو های بهداشتی جایگاه فضایی چنان دهانه های کوچکی دارند که خدمه ی عازم بوسیله رله درواقع باید به عنوان کمی از آماده سازی هایشان، هدف گیری را تمرین کنند. فضانوردان بدین منظور باید روی ارایش فضایی شبیه سازی شده ای بشینند که حاضر به دوربینی درون کاسه است و ازطریق تماشای نمایشگر قرارگرفته در رو به رو خود، نشانه گیری را مسابقه کنند.
اغلب نقشه کشی های مدنظر ناسا برای مستراح فضایی با درنظرگرفتن اصل تاثیر گرایی دربرابر زیبایی گرایی برگزینی شده است و نشیمنگاه کوچک نیز از این فقره مستثنی نیست. درون فضا، همه چیز داخل ریزگرانش شناور می شود؛ درنتیجه توالت به گونه ای طراحی می شود تا از جریان هوای پشته نشیمنگاه به منظور دور کردن مدفوع از فضانورد و انداختن آن درون کیسه ای پلاستیکی تو کاسه استفاده بطی ء. دهانه ی کوچک به خلق کردن پلمپ و جلوگیری از رسوخ هرگونه مواد از دستشویی دستیار می کند. به محض آنکه گاز درون کیسه قرار گیرد، در ظرفی محفوظ از هوا نگه داری می شود تا به زمین بازگردانده شود. این شیوه اساسا همان راهکار باستانی و ساده ای است که ناسا از زمان ارسال نخستین فضانوردان به ماه از آن استفاده می کند.
تیلور درباره ی طراحی توالت فضایی می گوید: «کیسه های مدفوع بارها و بارها بلندی می آیند و این مسئله من را نومید می کند؛ زیرا در هر زمینه پیشرفت های بسیاری کرده ایم. اما این موضوع صرفا نادیده خمود می شود. این مدل سازی افراد را ناراحت می کند؛ ولی تصور می کنم بوسیله قطع ی مدل سازی اتاقک خلبان یا تختخواب، بخاطر مصونیت و عملکرد بلندمدت خدمه از اهمیت برخوردار است.»
دهانه ی کوچک احتمالا تا مدت ها به خشکی امدن گذاشته نخواهد شد؛ اما تیلور می گوید نحو های دیگری وجود دارد تا آسودگی فضانوردان ثانیه نشستن روی کاسه افزودن یابد. به نشانی مثال، فضانوردان به ترانه حفظ مناسبت با نشیمنگاه، معمولا باید از قفل های انگشتی در هر سمت کاسه استعمال کنند. اما تیلور می گوید فضانوردان چندان این سیستم را مانوس ندارند؛ زیرا نمی توانند از دستانشان برای مطالعه یا دسترسی به محفظه های نگه داری وسایل در سرویس بهداشتی استفاده کنند. درعوض، مقاله ی او قفل هایی بی حاجت از دست را پیشنهاد می دهد که بیشتر بوسیله کمربند ایمنی یا حفاظ روپایی در ترن فلکی شباهت دارد.
شاید دشوار مهم تر درون مأموریت های طولانی مدت، نحوه ی تأثیر طراحی های متنوع پهلو مصونیت فضانوردان است. سامانه ی یکپارچه مدیریت پسماند نظیر یک توالت فرنگی متداول مدل سازی شده است؛ به رویه ای که ران های فضانوردان هنگام نشستن آن ها روی توالت، با کف اتاقک زاویه ی راست یا ۹۰ درجه دارد. اما پژوهشی نسبتا قدیمی علامت داده است که این حالت نشستن می تواند به روده های شخص تنگ کردن غیرضروری دانا درنگ. وقتی نوبت به تهی سازی مدفوع می رسد، حالت ایدئال چمباتمه زدن است؛ به رویه ای که ساعد های بی نظیر به سینه ی او فشار داده شود. این وضعیت می تواند با کاهش فشار و دستیار بوسیله تخلیه ی کامل روده ها، از ابتلا بوسیله هموروئید یا شقاق مخرج جلوگیری درنگ. باوجوداین، مشخص ازاله حالت چمباتمه سربزرگی ابتلا به بیماری های جدی خیس نظیر عطارد روده ی بزرگ را نیز کاهش می دهد یا نه.
هر ایده ای برای تغییر نقشه کشی کابینه فضایی، مسیری طولانی برای تبدیل شدن به واقعیت درپیش دارد. درحال حاضر، ناسا سامانه ی یکپارچه مدیریت پسماند را به مرکز فضایی کندی ارسال کرده است تا با کپسول اوراین ادغام شود. این فضاپیما در مأموریت برنامه ریزی شده ی آرتمیس ۲ درون سال ۲۰۲۳، فضانوردان را به سفری به دور ماه خواهد سرما.
درهمین حال، ناسا درحال تجسس روش های دیگر برای گشایش سامانه ی پسماند درون مأموریت های آتی است. به عنوان مثال، این دایره درحال مطالعه ی نحوه ی استخراج آب از پسماند جامد است تا بتوان آن را برای مأموریت های سرنشین دار بازیافت کرد. آب منبعی گران بها داخل فضا است و هرچند تا ۷۵ درصد از ظرفیت مدفوع از آب تشکیل شده است، تمام آن بوسیله کلی هرز می جوی. چنانچه امکان استخراج آب از گاز فضانوردان فراهم شود، می توان از دیگر منابع آب بازیافتی نظیر ادرار به عنوان مصالح ساختمانی یا کود استفاده کرد. ناسا از کابینه آزمایشی خویشتن در رله فضایی، داده گردآوری و از خدمه همچنین بازخورد دریافت خواهد کرد تا نسخه ی بعدی سامانه یکپارچه مدیریت پسماند را بهبود دهد. توالت جدید ناسا سه گانه شنبه ی این هفته داخل زمانه ۲۲:۲۷ بوسیله وقت محلی (۵:۵۷ چهارشنبه بوسیله لمحه ایران) درون فضاپیمای سیگنوس و برفراز موشک آنتارس از مرکز پرواز والوپ در ویرجینیا پرتاب خواهد شد.بیشتر بخوانید:کشف نشانه هایی از خنک ابتکاری در نیم اضطرار ی شمالی انسلادوس، قمر زحلبا کامل مأموریت های فضایی قاهر بخاطر کاوش زهره آشنا شویدانتشار نخستین تمثال سیاه چاله درون قالب یک ویدئوناسا روش جدیدی را برای فرود ایمن روی ماه ایجاد کردچین خویشتن را برای ارسال فضاپیمای چانگ ای-۵ آماده می کند
- ۹۹/۰۷/۰۷